Twarz taka pogodna, pod hełmem włos siwy, Na czole promienie spokoju; Powraca z daleka; choć starzec sędziwy, A jeszcze przewodził tam w boju. Lecz tęskno Rewerze po bojach - spoczyn ku I życia z rodziną w zagrodzie, I gędźby przy szklance, i dum przy kominku I słońca zachodu w pogodzie:.. O, dosyćmu krwi już - dosyćjuż chwały Zdobytej na hordzie, Osmanie, I Moskwie, i Szwedzie; bohater on biały Już doma do grobu zostanie. Sześćdziesiąt lat gromi i wiatry stepowe Prześciga zwycięską pogonią; Na mrozach północy obielił on głowę, A pierwszy, gdzie w szable zadzwonią. A wielcy Rewerze rówieśni i druhy : Wódz Stefan naCzarncc i Jerzy, Hetmani, co szwedzkie kruszyli łańcuchy, Orłowie sarmackich rycerzy Dziś spokój w Koronie; śmierć w bojach nie miała Dla piersi żelaznych tych gromu, Wiec myślił Rewera: "BądźPanie Ci chwała", Żywota dokonam już w domu Tam syn mu w  senwieczny zaciśnie po wieki Po życiu burzliwem i srogiem; Rozmawiał on z wrogiem jako step daleki Dziś pragnie rozmowy już z Bogiem. Tu jego już błonia, bogate tak w plony. Koń stąpa drożyną zamkową; Tam rolnik sędziwy swe orze zagony, i nuci skowronek nad głowa. Rewera tak dawno nie widział już pługa, Wiec stanął; "Szczęść Boże"" - zawoła i patrzył jak czarna krajała się smuga, i radość błyszczała mu z czoła.. I wzrok się promieni. Więc rolnik się zwrócił Poznaje, - pan jego wielmożny; Więc skoczył od pługa i do nóg się rzucił; - a  witaj, hetmanie, w dzień zbożny. - Nie hetman jam,bracie. Orz dalej swą role, Orz śmiało, ja wracam do domu; Tatarzyn już końmi nie stłoczy twe pole, Ni Bohdan przyniesie ci gromu. I rolnik usłuchał, pług sprawił, gnał woły; Pług w ziemie się zaciął, - ustawa; Pękł lemiesz,- patrzają- o  święci Anioły ? Pod skibą hetmańska buława ! Podnieśli, - śniedź starli, - i  podziw ich ima. a  rolnik przy pługu uklęka I patrzy na  nieho łzawemi oczyma i rzewną modlitwę wyjęka. Od wschodu bo  dziwnie widnokrąg się mroczy, i ptactwa mnogiego tam wrzawa; Wtem rolnik się zerwie, do  wodza przyskoczy -o panie, to  twoja buława ! -Weź broń twą, hetmanie, jamznachor twej włością Bóg czasem mi zgadnąć pozwoli, A przyszłość wyczytać umieją i prości: Buławę weź w dani z twej roli ! Rewera się zdumiał: - Żyw jeszcze przez Boga, Nasz hetman koronny żyw jeszcze ! A  rolnik odpowie: -Idż,panie na wroga, Źle wróżą nam ptaki te wieszcze ! - Patrz, lecą od wschodu,tam burza się zrywa, Ptak darmo od gniazda nie leci : Znać, grzmi tamjanczarka i burzy cięciwa. Hetmanie, pospieszaj do dzieci ! Rewera na trakt się zawrócił już lwowski, Bodzony ostrogą końbieży. Wieść leci po drodze: zginął Kalinowski Rewera i wierzy - nie wierzy. I modli sie w duszy rolnika słowami; -o Boże, czyż nigdy spokoju? Czyż wiecznie twój piorun grzmieć będzie nad nami ? Ach, wiecznież nam latać doboju ? On wjeżdża do Lwowa, a dziwny gwar w grodzie, I odgłos go wita studzwonny, Witają go pany i ludu powodzie : -Hej, wjeżdża nasz hetman koronny! -o ratuj, hetmanie!-Wieść straszna od Boha : Chmielnicki Bohdankoznów w polu; Legł hetman koronny na błoniach Batoha, A  kozak już hula w Podolu ! - Skąd wieści,rycerze?- Hej, szłachla, Bóg z wami ! Podano list króla, - buławę : Rewera list czytał i zalał sie łzami, i powknął na boje, na krwawe. 1857r.