Istniejąca od chwili założenia w Stanisławowie Kasa Chorych przekształciła się z dniem 1 stycznia 1934 roku na podstawie przepisów ustawy, na Ubezpieczalnię Społeczną w Stanisławowie. Obejmowała ona swą działalnością następujące powiaty: stanisławowski, nadwórniański i tłumacki.
Po przekształceniu zmienił się zakres ubezpieczenia, został on, bowiem rozszerzony na ubezpieczenia wypadkowe, emerytalne oraz na wypadek bezrobocia pracowników umysłowych. Centrala Ubezpieczalni Społecznej znajdowała się przy ulicy Kamińskiego nr 30, natomiast apteka i część gabinetów lekarskich mieściła się przy ul. Ormiańskiej 18.
Ubezpieczalnia Społeczna posiadała własne domy sanatoryjne między innymi: w Worochcie - Sanatorium Przeciwgruźlicze na około 80 osób, w Ciężowie - Dom Zdrowia Dziecka czynny w okresie kolonii letnich w Morszynie, Jaremczu i w kilku innych miejscowościach uzdrowiskowych. Pomoc lekarska udzielana była w ośrodkach leczniczych na terenie powiatu stanisławowskiego: w Bohorodczanach i Haliczu; powiatu tłumackiego: Tłumacz, Niżniów, Ottynia i Tyśmienica oraz powiatu nadwórniańskiego: Nadwórna, Bitków, Delatyn, Majdan (obok Rosulnej), Mikuliczyn, Ławczyn, Pasieczna, Sołotwina, Tatarów i Worochta.
Ubezpieczalnia Społeczna posiadała w Stanisławowie dwie własne apteki oraz pięć samochodów. Na dzień 1.01.1934 roku stan członków ubezpieczonych wynosił 22.836 osób.
Organami Ubezpieczalni Społecznej byli:
Komisarz zarządzający: Juliusz Bulanda
Dyrektor: dr Marceli Gruber
Lekarz Naczelny: dr Mieczysław Kossowski
Opracował: Rajmund Pizanowski
Ostatnie...
