Województwo Stanisławowskie, sięgające na wschodzie od Białego Czeremoszu aż poza dolinę Oporu na zachodzie, od południa oddzielone jest od Rumunii i Czechosłowacji głównym pasmem Karpat, (którego granice na północy stanowi Dniestr), obdarzone zostało przez naturę na znacznej przestrzeni obszarem górskim, który stanowi bardzo wielką atrakcję dla turysty letniego jak i  narciarza.

Całe pasmo Karpat, leżące na terenie Województwa Stanisławowskiego, podzielić można na pięć partii górskich, na: Bieszczady, Gorgany, Czarnohorę, Beskid Huculski i Góry Czywczyńskie. Każda z tych partyii posiada odrębne cechy charakterystyczne, zupełnie odrębny krajobraz, wskutek czego turysta czy narciarz, zależnie od swego upodobania znaleźć może to, co może go najbardziej zainteresować.

Bieszczady, ciągnące się od przełęczy Wyszkowskiej po przełęcz Łupkowską, posiadają przepiękne tereny narciarskie. Głównym ośrodkiem narciarstwa na tym obszarze jest miejscowość Sławsko. Prócz pięknych terenów narciarskich w okolicy, Sławsko stanowi również doskonały punkt wypadowy dla krótszych i dalszych wycieczek narciarskich. Sąsiadujące z Bieszczadami Gorgany, ciągną się od doliny Świcy do doliny Prutu, są bardziej dzikie i zalesione, wskutek czego nie posiadają zbytniej wartości cele narciarza, natomiast dla turysty letniego stanowią pierwszorzędny teren turystyczny. Jest to najrzadziej zaludniona część Karpat Wschodnich, pokryta ogromnymi domami skalnymi, od których też otrzymała nazwę Gorganów.

W Gorganach też utrzymała się do dnia dzisiejszego na wielkich obszarach kosówka, a nie brak też tu większych skupień tak rzadkiego dzisiaj drzewa, jak limba.

Od doliny Czarnej Bystrzycy na wschód do doliny Białego Czeremoszu rozciąga się Huculszczyzna, która w Czarnohorze, Beskidach Huculskich i Górach Czywczyńskich posiada zarówno znakomite tereny narciarskie, jak i tereny pod turystykę letnią.

Prócz tego Huculszczyzna tworzy jakby osobny teren rezerwatowy,: o specjalnym charakterze, na który składa się przede wszystkim sztuka ludowa, która wyraża się w budownictwie, sprzęcie domowym i gospodarczym, rzeźbie, malarstwie, w wyrobach z metalu, ceramice, tkaninach i hafcie, muzyce i  pieśni.

Obszary te tak ciekawe pod względem krajobrazowym i etnograficznym a zwłaszcza jego część wysokogórska była jeszcze niedawno bardzo niedostępna. Brak było, bowiem jakichkolwiek urządzeń turystycznych, które by umożliwiały dostęp do ich środka i dawały możność dłuższego zatrzymania się, brak było, bowiem dobrych dróg dojazdowych, nie było znakowanych szlaków turystycznych i wysokogórskich schronisk turystycznych.

W ostatnich jednak czasach dzięki staraniom władz państwowych i samorządowych, szereg dróg zostało poprawionych, przebudowanych, względnie odbudowanych i oddanych do użytku publicznego, część zaś z wielkim nakładem wysiłku i kosztów jest w przebudowie, tak, że już w czasie najbliższym dostęp do wszystkich ważniejszych ośrodków turystycznych zostanie umożliwiony.

Bardzo również ważnym środkiem komunikacji masowej dla ruchu turystycznego na terenie Województwa Stanisławowskiego są wąskotorowe kolejki leśne o długości około 600 km., które dotychczas nie były otwarte dla ruchu osobowego. Obecnie po długich staraniach władz państwowych kolejki wąskotorowe zostaną jeszcze w br. uruchomione dla ruchu pasażerskiego, a rozkład jazdy zostanie umieszczony w ogólnym rozkładzie p. K. p. 

W ten sposób zostanie umożliwiony dojazd za niską opłatą na linji Wygoda- Świca do Gorganów Zachodnich, na linji Broszniów-Osmołoda do Gorganów Centralnych, na linii Nadwórna-Rajajłowa do Gorganów Wschodnich, a z Mikuliczyna można będzie dostać się kolejką do Polanicy Czemegowskiej.

W ten sposób zagadnienie dojazdu w góry zostało pomyślnie rozwiązane.

Uruchomienie transportu pasażerskiego natrafiało na znaczne trudności z powodu nie przygotowania kolejek do ruchu pasażerskiego, a także z powodu poniesienia ewentualnej odpowiedzialności za możliwe wypadki

Do pomyślnego rozwiązania zagadnienia komunikacji przyczyniło się wprowadzenie państwowych autobusów na linii Kołomyja-Kosów-Kuty, Kołomyja-Kosmacz, Kołomyja- Delatyn-Worochta i Kołomyja-Zaleszczyki. Ważną ich zaletą jest regularność w kursowaniu a także dobry stan wozów, zabezpieczający zupełne bezpieczeństwo na tych liniach.

Tyle dotychczas zdołano zrobić dla udogodnienia dojazdu w góry, przy czym wspomnieć również należy o ciągłych udogodnieniach, jakie wprowadza na normalnotorowych kolejach Ministerstwo Komunikacji. W ten sposób po przebudowie jeszcze kilku dróg kołowych zagadnienie komunikacji zostanie na razie rozwiązane.

Osobne zagadnienie stanowią drogi i ścieżki górskie. Po wojnie znaczna ich część została zniszczona, natomiast przybyła z drugiej strony znaczna liczba dróg wojennych, które stawiane dla chwilowych potrzeb, wskutek braku nadzoru uległy znacznemu zniszczeniu po wojnie i tu widać w ostatnich czasach zwrot ku lepszemu.

Dyrekcja Lasów Państwowych we Lwowie, rozumiejąc znaczenie tych dróg dla turystyki górskiej, w dużej mierze przyczynia się do polepszenia ich stanu, pomagając w tym wypadku Polskiemu Towarzystwu Tatrzańskiemu, które mimo nienajlepszych obecnie warunków finansowych z  powodu kryzysu gospodarczego z wielkim nakładem sił i środków zdołało oznakować w ostatnich czasach ponad 1.500 km. szlaków turystycznych.

W obecnej chwili pozostaje jeszcze do wykończenia oznakowanie letnie w Czarnohorze i Górach Czywczyńskich i prawie nietknięte do dzisiaj znakowanie narciarskie.

Najwięcej jednak środków i energii poświęcono rozbudowie schronisk turystycznych, których do, niedawna prawie, że nie było na terenie Województwa Stanisławowskiego. Obecnie poszczycić się możemy na tym polu znacznym dorobkiem. Posiadamy, bowiem cały szereg dużych schronisk turystycznych, dobrze zagospodarowanych w  Sławsku, Beskidzie, u źródeł Świcy, na Jalu, na Borewce, pod Doboszanką, na Pantyrze, pod Chomiakiem na przełęczy Tatarskiej, w Worochcie, Zarosiąku, pod Popem Iwanem i  w  Burkucie. Prócz tego posiadamy cały szereg mniejszych schronów turystycznych wysokogórskich, a w każdej miejscowości mającej znaczenie dla turystyki, stacje turystyczne lub narciarskie.

W obecnym roku, dzięki udzieleniu towarzystwom turystycznym poparcia finansowego przez władze państwowe, zostaną wybudowane następujące nowe schroniska turystyczne: na Stopowej, na Baitagule, w Popadyńcu, na Kopilasie, na Kukulu, w paśmie Bratkowskiej, pod Doboszanką na Ruszczynie pod Sywulą, w dolinie Mołody, na przełęczy Wyżkowskiej, w Klimcu i w Sławsku".

Prócz tego zostaną w br. wykończone schroniska pod, Popem Iwanem, na Maryszewskiej pod Spyciami, na Kostrzycy oraz rozbudowane zostanie schronisko w Beskidzie.

Po przeprowadzeniu tych budów zagospodarowanie schroniskowe zostanie na czas najbliższy w  zupełności rozwiązane.

Obecnie turysta będzie mógł przejść całe pasmo górskie od doliny Oporu aż do najdalej na południe wysuniętych granic, posługując się po drodze jedynie schroniskami wysokogórskiemu.

Dokonano, więc na tym odcinku ogromnego wysiłku i wkładów pieniężnych, jednak praca w tym kierunku ustawać nie będzie, lecz dążyć będzie nie tylko do umożliwienia pobytu turystom w górach, ale też do poczynienia pewnych wygód coraz bardziej wzrastającym rzeszom turystów.

W tekście powyższego artykułu zamieszczamy trzy mapki, przedstawiające różne szlaki turystyczne z uwzględnieniem schronisk. Mapki przez nas zamieszczone, opracowane zostały przez doświadczonych turystów, jako wytyczne dla tych wszystkich miłośników daleko górskich wycieczek, którzy bez wielkich trudności, orientując się na mapkach, otrzymują gotowy plan wycieczek po Huculszczyźnie.