Krok spiżowy, mina śmiała Uśmiechnięci tacy Takich zna nas Polska cała Stanisławowiacy. Siejem uśmiech ten jak ziarno Wśród ludzi bez pracy, I tę młodość nieskalaną Stanisławowiacy. Precz mozoły, niepokoje, Beztroscy jak ptacy W harcach tężą ciała swoje Stanisławowiacy. Lecz Ojczyzna, gdy w potrzebie Nas powołać raczy, Murem staną koło siebie Stanisławowiacy. Z bronią w ręku, jak rycerze, Lub do cichej pracy, Nie zawiodą Jej w potrzebie Stanisławowiacy.