Wojciech Przedwojewski (1877-1967)

Urodził się 11 kwietnia 1877 roku we wsi Chłopówka, w powiecie Husiatyńskim, był synem Jana i Petroneli z Hrankowskich. Po ukończeniu szkoły podstawowej Przedwojewski uczył się w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie, gdzie pod kierunkiem Piotra Harasimowicza uczył się rysunku, rzeźby i  malarstwa. Naukę skończył z wynikiem celującym.W czasie nauki zwrócił na siebie uwagę wychowawców, którzy przyznali mu stypendium z fundacji Czarkowskich-Golejewskich na dalsze studia zagraniczne. W 1901 roku wyjechał do Wiednia, wstąpił do Kunstgewerbeschule, gdzie uczył się pod kierunkiem H. Bitterlicha (rzeźba) i J. Breitnera (medalierstwo). Z okresu wiedeńskiego znanych jest kilka statuetek i plakiet portretowych Przedwojewskiego. W 1905 roku uzyskał w Wiedniu pierwszą nagrodę w konkursie na projekt fontanny. Ukończywszy z wyróżnieniem studia, udał się do Drezna i Monachium. Pobyt w stolicy Bawarii, znanym ośrodku medalierskim wpłynął decydująco na zainteresowanie artysty małą formą rzeżbiarską-medalierstwem i plakietami.

W 1907 roku Przedwojewski powrócił do Lwowa, gdzie od razu otrzymał zlecenie na wykonanie rzeźb figuralnych (m.in. kowala i cieśli) oraz dekoracyjno-ornamentalnych dla gmachu Izby Handlowej przy ul. Akademickiej. W następnym roku został asystentem Państwowej Szkoły Przemysłowej w dziale rzeźby dekoracyjnej.

W latach 1910-1918 pełni obowiązki kierownika szkoły przemysłu drzewnego w Jaworowie. Dzięki jego staraniom rozwinął się tam dział zabawkarstwa drewnianego, którego wyroby zdobyły sobie wówczas dużą popularność nie tylko na rynku krajowym. Przed pierwszą wojną światową Przedwojewski wykonał wiele plakiet i medali np. p. Fiedlera (1905), "Odpoczynek Hucułów" (1909), K.iA. Czerwińskich (1910), Z.i A. Radzimińskich (1912), J. Zachariewicza (1912), T. Rutkowskiego (1917). W dorobku tym wyróżnia się seria plakiet portretowych członków rodziny Jana Szeptyckiego z Przyłbic, z którym Wojciech Przedwojewski był w bliskich stosunkach.

od 1918 roku mieszkał w Stanisławowie, gdzie w latach 1918-1920 pracował w Szkole Przemysłowej, a w latach 1920-1938 w Wyższej Szkole Realnej ( później przekształconej w gimnazjum) w charakterze nauczyciela rysunku. Nadal prowadził działalność artystyczną, wykonując plakiety i medale, jak np. "Unia Polski i Litwy" (1923), "200 rocznica gimnazjum w Stanisławowie"(1928) oraz z podobiznami różnych osobistości: r.Mękickiego(1920), L.Finkla(1926), biskupa J. Teodorowicza (bity w 1927 roku), Z.Szeptyckiej(1938). W 1939 przeszedł na emeryturę. Wystawiał swoje prace na wystawach krajowych (w Stanisławowie(1932,1933), Lwowie (1938) oraz zagranicą: w Wiedniu, Brukseli, Antwerpii, Pradze.

W 1945 roku opuścił Stanisławów i przeniósł się do Rzeszowa, gdzie był współorganizatorem i pierwszym dyrektorem Państwowego Ośrodka Kultury Plastycznej. Tu zaprojektował m.in. popiersie Tadeusza Kościuszki dla Rzeszowa, pomnik wdzięczności w Błażowej (1951 i tablicę pamiątkową ku czci Ignacego Łukasiewicza W Gorlicach (1953).Projektował medale i plakiety, wśród nich: T. Kościuszki (1946), Leonarda da Vinci(1952).W 1954 roku osiadł w Elblągu i tu obchodził 50-lecie swoje pracy artystycznej. W 1967 roku przeniósł się do Wrocławia, gdzie zmarł 1 grudnia 1967 roku. Był odznaczony Srebrnym (!935) oraz Złotym (1938) Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1957). Jego prace znajdują się w wielu muzeach w Polsce i za granicą., z czego najciekawsze kolekcje zgromadziły: Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, Muzea Narodowe w Krakowie i Poznaniu, Muzeum w Elblągu oraz muzea wiedeńskie.

Mój dziadek Wojciech Przedwojewski był znanym rzeźbiarzem i medalierem. Urodził się w Chłopówce w 1877 roku. Wywodził się z rodziny szlacheckiej. Dzięki mecenasom sztuki zdołał ukończyć studia we Wiedniu. W stanie kawalerskim utrzymał się do 45 roku życia. Stanisławów był jego miastem do momentu repatriacji. Jako artysta specjalizował się w medalierstwie, ale też wykonał mnóstwo płaskorzeźb i kilka pomników, niektóre jeszcze stoją do dziś. Jego dorobek można znaleźć w muzeum sztuki medalierskiej we Wrocławiu, Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Narodowym w Warszawie, w Gabinecie Numizmatycznym Mennicy Państwowej w Warszawie (projektował niektóre z monet 10-złotowych z lat 60-tych - znajdują się tam również medale wielu znanych z historii postaci) i w Muzeum w Elblągu. W Elbląskim Muzeum już prawie cztery lata temu otworzono okresową wystawę monograficzną poświęconą twórczości mojego dziadka. Wystawa Ta powstała dzięki wielkiemu zaangażowaniu pani Małgorzaty Gizińskiej (lwowianki) - wieloletniej pracownicy tej placówki.