Straż Pożarna

Od wieków na Kresy napadały hordy turecko-tatarskie, które grabiły, niszczyły i paliły miasta, wsie pozostawiając po sobie ruiny i pogorzeliska. Pożarami objęte były dawne miasta: Halicz, Kołomyja, Rogatyń, Tyśmienica, Tłumacz, Sniatyń, które nie ominęły również Grodu Rewery.

Stanisławów nawiedziło kilka dużych pożarów, ale największy pożar nad miastem fortecą rozprzestrzenił się 28 września 1868 roku, dokonując straszliwego spustoszenia w mieście. Wówczas miasto doznało niepowetowanych strat materialnych. (Szczegółowy opis pożaru znajduje się na podstronie "Pożar Stanisławowa"). "Pożar Stanisławowa").

Po tym pożarze rada miejska wydała nowe dość rygorystyczne rozporządzenie:

1. Zabroniono pokrywania budynków materiałami łatwopalnym i nowe budowle powinny być stawiane z cegły. Za nie przestrzeganie tego winni będą karani.
2. Zapoczątkowano tworzenie pierwszej regularnej straży pożarnej w ilości 36 ludzi na czele z inspektorem.

Pierwszym kierownikiem i organizatorem zawodowego korpusu straży pożarnej był Miulyn. Ostateczne utworzeniem zawodowej straży nastąpiło w 1869 roku. Z początku siedziba straży znajdowała się w budynkach wynajmowanych w pobliżu Placu Mickiewicza, w budynku dawnej dyrekcji kolei. Stamtąd siedziba straży została przeniesiona na Kamińskiego 6. W latach 1924-1928 wybudowano w tym miejscu kompleks budynków przeznaczonych na pomieszczenia dla straży pożarnej. Na wyposażeniu straży było w tym czasie: beczki, drabiny, ręczne pompy na konnych wozach oraz różny drobny niezbędny inwentarz potrzebny przy gaszeniu pożaru.

W Stanisławowie została także w 1871 roku złożona ochotnicza straż pożarna. W 1872 roku komendantem straży miejskiej ochotniczej był Rożnowski i Eitner. Była wówczas straż ogniowa miejska i ochotnicza. W niedługim czasie powstał Krajowy Związek Ochotniczych Straży Pożarnych w Galicji ,który został zatwierdzony przez c. k. namiestnika 30 września 1875 roku.

W 1910 roku odbyło się 36 ćwiczeń, 186 dyżurów na przedstawieniach teatralnych i cyrkowych. Korpus straż brał udział we wszystkich uroczystościach narodowych. Dnia 26 września 1910 roku odbył się w obecności przedstawicieli władz miejscowych i zaproszonych gości popis w czasie którego rutyna korpusu i sprawność w wykonywaniu ćwiczeń wzbudzały podziw i zasłużone uznanie. Techniczne kierownictwo ćwiczeń spoczywało w rękach fachowego instruktora Karola Ruziczki.Do pomocy miał dwóch instruktorów Oswalda Fałkowskiego i Józefa Witwickiego a kancelarię prowadził Jakób Robinson. Naczelnikiem straży był wówczas Józef Wierzejski. W roku w którym zmarł Seweryn Goszczyński w Ochotniczej Straży ogniowej Muhln był naczelnikiem, Hofman sekretarzem, Chłopicki adiutantem, Winkler strażakiem. Oprócz tych straży istniała także zawodowa kolejowa straż pożarna.